Yazı çok fazla gecikti biliyorum neredetse 3 aydan fazla oldu ama benim zamanlamam zaten çok iyi değildir. Eric Clapton, Manowar, Antrax, Megadeth, Slayer ve Metallica gibi ağbileri izledikten yaklaşık 3-4 hafta sonra Bülent Ortaçgil'in 40. yılı hatırına Cemil Topuzlu Açık Havadaydım birkaç iyi arkadaşımla. Gitmeye karar vermemiz çok ani gelişti. Konserden bir önceki gece sohbet ederken konusu açıldı ve gitmeye karar verdik. Ertesi gün biletleri aldık ve doğruca Cemil Topuzlu Açık Hava Sahnesinin yolunu tuttuk. Biletlerimiz merdivendendi. Bulduğumuz ilk yere oturduk. Konserde kimlerin eşlik edeceğini isim isim hatırlamıyorduk ama aklımızda kalanlardan kimlerin hangi parçaları söyleyeceğini merak ediyorduk. Hava karardı ve sahneye Zuhal Olcay çıktı ve küçük bir konuşma yaptı ve Ortaçgil'i sahneye davet etti. Sahneye kim çıkarsa benzer bir konuşma yapacaktı ve yaptılarda. Erkan Oğur beni perdesiz gitarından çıkardığı harika tınılarla yine büyüledi aldı götürdü.
Bülent Ortaçgil sahneye ne zaman geldi inanılmaz rahat davrandı. Tamamen ayık olmadığı çok belli oluyordu ama bu şekilde de sahnesi çok iyiydi. "Sensiz Olmaz" ı Levet Yüksel'den dinlemekse çok hoş oldu. Bulutsuzluk Özlemi, Aylin Aslım, Grup Gündoğarken, Zuhal Olcay derken sahneye Yaşar yerine Sezen Aksu geldi. Ortaçgil ile birlikte "Yüzünü Dökme Küçük Kız" söylediler. Ama Sezen Aksu şarkının bir başından bir kıçından söyleyince kısa kesip muhabbete geçtiler. Herkes eminim ki Candan Erçetin'in hangi şarkıyı söyleyeceğini merak ediyordu ama o sadece en sonda koro halinde söyledikleri parçada gözüktü. Bitmişti ama ben kalkmak istemiyordum. Herkes ayakta alkışlıyordu sahnedeki herkesi. Bir süre sonra tekrar sahnedeydi usta. Yine bitirdi ama yine çağırdık. Bu sefer Erkan Oğur'u da çağırdı sahneye. Ben tam o sırada kapıya gelmiştim ve direk geri döndüm. Doya doya dinledim yine o gitarı. Normal günlerimde Bülent Ortaçgil dinlemem ama orada olmaktan çok mutluydum.
Tarih 30 Eylül 2010. Otobüsten inip inanılmaz şıkışık tarfiği sollayıp Kuruçeşmeye yetişmeye çalışıyorum. Uzunca bir depardan sonra uzaktan ışıkları gördüğümde yavaşladım, sesleri de duymaya başladım. Ama ses neden bu kadar fazlaydı? Normalde Djler için ses bu kadar açılmazdı tabi sahnede bir ön grup olduğunu düşünüyordum ama hiçbir yerde bununla alakalı bir yazı görmemiştim. Yine koçmaya başladım ve hemen kapıya vardım. Kalabalığı geçip içeri girdim ve önlere doğru hareketlendim. Sahnede Kırmızı vardı ve TNT söylüyorlardı. Bu ülkenin en sert hatunları acaba daha neler coverlamışlardı. Sahneyi görebileceğim bir yer bulmakta zorlanıyordum. Kuruçeşme'nin kademeli zeminini düşünüp arkaya geçmeye kadar verdim ki bu sırada Ozzy kulisten seyirciyle konuşmaya başladı. Koşmanında verdiği enerjiyle kalbim zaten hızlıyken arkaya geçmeyi falan unutum. Orada bulunan nerdeyse 3000 kişi hep birlikte ooo ooo diye Ozzy Osbourne'u sahneye çağırıyordu. "Bark at the Moon" ile başladı konserine. "Let Me Hear You Scream" ile herkes zaten realiteden kopmuştu. Şarkıdan sonraki 2 saniyelik sessizlikte hemen arkaya geçtim. Genel olarak bütün sahneyi görebiliyordum. Gus G sahnede inanılmazdı. Ard arda patlatıyordu bombaları Ozzy. "Fairies Wear Boots", "War Pigs", "Iron Man", "Rat Salad" ve "Paranoid" Black Sabbath coverlarıydı. Özellikle Iron Man öncesi Gus G bir gitar solosuyla seyirciyi hazırladı. "Dedemiz" bu arada biraz dinlendi ve sonra yine bonba gibi geri döndü. Sahnede o kadar hareketliydi ki iki tarafada çılgınlar gibi koşuyordu. Her şarkı sonrasında nasıl olduğumuzu soruyordu sürekli. Biz onun söyleyeceği şarkıyı dinlemek için kulak kesilirken o bizim sessiz kalmamızı istemeyip sürekli harekete geçirdi bizi. Adeta kukla gibiydik ağzından çıkar her şeyi yapıyorduk. 
Fakat eliyle hiç mettal selamı yapmaması dikkatimi çekti. Bunun yanında "Fairies Wear Boots" u Roonie James Dio'ya adamasını ise hiç beklemiyordum. Crayz Train ile indi sahneden ama bizim gitmeye hiç niyetimiz yoktu. Daha "Paranoid" dinleyecektik. İlk bisste "Mama.. I'm Coming Home"dan sonra çaldı "Paranoid"i. Fakat o da bize yetmedi ve ikinci biss içinn bağırmaya başladık. Geri geldi ve "sigaralarımızı yaktığımız şeyleri havaya kaldırmamızı" söyledi. "Flying High Again" o gece dinlediğimiz son parçaydı. 17 parça çaldı 60lık ilah ve hala çok enerjikti. Seyirciye sürekli köpük sıkıp kova kova su döktü. Harikaydı. Çıkışta tişörtümüde alıp evin yolunu tuttum. Bu yazın ardından beklediğim sadece bir kaç isim kaldı. Iron Maiden, Motörhead, Alice Cooper ve tabii ki AC/DC...
İşte o zaman gözüm açık gitmeyecek :)
Bark at the Moon
Let Me Hear You Scream
Mr. Crowley
I Don't Know
Fairies Wear Boots (Black Sabbath cover)
Suicide Solution
War Pigs (Black Sabbath cover)
Road to Nowhere
Shot in the Dark
Rat Salad (Black Sabbath cover)
Iron Man (Black Sabbath cover)
Killer of Giants
I Don't Want to Change the World
Crazy Train
----
Mama, I'm Coming Home
Paranoid (Black Sabbath cover)
----
Flying High Again
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder